The Triumph of Time and Truth (Il Trionfo del Tempo e della Verità) is een allegorisch oratorium van George Frideric Händel, oorspronkelijk gecomponeerd in 1707 als Il Trionfo del Tempo e del Disinganno en later herzien en uitgebreid in 1737 en 1757. Het werk verkent de strijd tussen tijdelijke geneugten en eeuwige waarheden, uitgedrukt in een reeks muzikale dialogen tussen allegorische personages.
Hoofdpersonen (allegorieën):
Time (De Tijd): Vertegenwoordigt de onvermijdelijke aard van verandering en het verval van aardse schoonheid.
Truth (De Waarheid): Symboliseert eeuwige wijsheid en spirituele realiteit.
Beauty (De Schoonheid): Stelt fysieke aantrekkelijkheid en aardse verlangens voor.
Pleasure (Het Genot): Belichaamt verleiding en wereldse geneugten.
Deceit (De Verleiding): Vertegenwoordigt illusies en valse beloften die schoonheid en plezier verheerlijken, maar uiteindelijk leeg blijken te zijn.
Verhaal
Het oratorium begint met Beauty, verleid door Pleasure, genietend van de geneugten van de wereld. Ze wordt echter geconfronteerd met Time en Truth, die haar herinneren aan de vergankelijkheid van schoonheid en het tijdelijke karakter van aardse genoegens. Pleasure probeert samen met Deceit Beauty te overtuigen dat het leven draait om het omarmen van vreugde en genot, maar Time en Truth brengen haar steeds meer aan het twijfelen.
Naarmate het verhaal zich ontvouwt, wordt Beauty geconfronteerd met de onvermijdelijke realiteit van veroudering en sterfelijkheid. Uiteindelijk erkent ze de wijsheid van Time en Truth en besluit ze haar aardse geneugten op te geven om spirituele vervulling en eeuwige waarheid na te streven.
The Triumph of Time and Truth (Il Trionfo del Tempo e della Verità) is an allegorical oratorio by George Frideric Handel, originally composed in 1707 as Il Trionfo del Tempo e del Disinganno and later revised and expanded in 1737 and 1757. The work explores the struggle between temporal pleasures and eternal truths, expressed in a series of musical dialogues between allegorical characters.
Main characters (allegories):
Time (The Time): Represents the inevitable nature of change and the decay of earthly beauty.
Truth (The Truth): Symbolises eternal wisdom and spiritual reality.
Beauty (The Beauty): Represents physical attractiveness and earthly desires.
Pleasure (The Pleasure): Embodies seduction and worldly pleasures.
Deceit (The Temptation): Represents illusions and false promises that glorify beauty and pleasure but ultimately prove empty.
Story
The oratorio begins with Beauty, seduced by Pleasure, enjoying the pleasures of the world. However, she is confronted by Time and Truth, who remind her of the transience of beauty and the temporary nature of earthly pleasures. Pleasure, together with Deceit, tries to convince Beauty that life is all about embracing joy and pleasure, but Time and Truth make her increasingly doubtful.
As the story unfolds, Beauty faces the inevitable reality of ageing and mortality. In the end, she recognises the wisdom of Time and Truth and decides to give up her earthly pleasures to pursue spiritual fulfilment and eternal truth.
Instrumentklassen KASK & Conservatorium orkest
Noa Vanden Broucke Beauty
Vahe Harutyunyan Pleasure
Miek Union Deceit
Tom Van Bogaert Time
Ano Machavariani Truth
Elise Marmad, Julie Noppe, Xiaoxi Zhan, Roos Verschooten, Joy Gonnissen, Arne Bijnens, Mateo Coltura, Manuel Bros Vasquez, Leo Vanderstaeten Koor
Ivo Meinen muzikale leiding
Marc Pantus regie en decor
Lore Hermans, Jana Kassymova, Manuel Bros Vasquez muzikale voorbereiding zangers
An-Sophie Van Den Neuker muzikale voorbereiding koor
Leo Vanderstraeten, Helene Tas (studenten mode KASK & Conservatorium) kostuums
