Dat pianist Lukas Huisman wel wat in huis heeft, zou het onderschatten van de mans palmares zijn. Cum Laude afgestudeerd aan het conservatorium van Gent; vaste pianist van het Spectra Ensemble; lovende recensies van o.a. componist Michael Finnissy zelve over zijn laatste muzikale worp (Finnissy: Gershwin Arrangements – het dient gezegd, Finnissy was misschien een tikkeltje vooringenomen); en genomineerd voor de Preis der deutschen Schallplattenkritik voor zijn opnames van de pianomuziek van Toru Takemitsu. Het maakt van Huisman een van de meest opmerkelijke en originele pianisten van zijn generatie.
Vergezeld door een paar selecte muzikale vrienden presenteert Huisman op dit concert het resultaat van een zesjarige postdoctoraat over het Japanse concept Sawari. U spreekt geen Japans? Geen probleem. Kort door de bocht: ruis. Het zou geen moderne klassiek zijn mocht er niet een beetje ongemak mee gemoeid zijn. T. Takemitsu beschreef Sawari zelf als “een opzettelijk ongemak dat een deel van de expressiviteit van het geluid creëert”. Geheel opzettelijke ruis en ongemak dus. Zo. Dat. Uw nederige dienaar heeft niet de neiging te liegen.
Het zorgt ervoor dat de werken van menig moderne Japanse componist een bijzonder edgy kantje hebben zonder ooit helemaal de traditie overboord te gooien. Takemitsu’s Les yeux clos 2 werd ondertussen een klassieker voor solo piano; componisten als Takahashi, Komatsu en Hori moeten er heus niet voor onderdoen. Zelden gehoorde muzikale kersenbloesems, nu, speciaal voor uw genot, naar de MIRY Concertzaal geïmporteerd.
That pianist Lukas Huisman has some merit would be to underestimate the man’s record. Cum Laude graduate of the Conservatorium in Ghent; regular pianist of the Spectra Ensemble; rave reviews from, among others, composer Michael Finnissy himself about his latest musical venture (Finnissy: Gershwin Arrangements — it has to be said, Finnissy was perhaps a tad biased); and nominated for the Preis der deutschen Schallplattenkritik for his recordings of Toru Takemitsu’s piano music. It makes Huisman one of the most remarkable and original pianists of his generation.
Accompanied by a few select musical friends, Huisman presents at this concert the result of a six-year post-doctorate on the Japanese concept of Sawari. You don’t speak Japanese? No problem. In short: noise. It wouldn’t be modern classical if it didn’t involve a little discomfort. T. Takemitsu himself described Sawari as ‘an intentional discomfort that creates some of the expressiveness of the sound’. Entirely intentional noise and discomfort, in other words. So. That. Your humble servant does not tend to lie.
It ensures that the works of many a modern Japanese composer have a particularly edgy edge without ever completely jettisoning tradition. Takemitsu’s Les yeux clos 2, meanwhile, became a classic for solo piano; composers like Takahashi, Komatsu and Hori are by no means inferior. Rarely heard musical cherry blossoms, now imported to the MIRY Concert Hall especially for your enjoyment.
Lukas Huisman Piano
Ivo Delaere Piano (bij vierhandig)
Eline Duerinck Cello
Ann Cnop Viool
Franches Dhondt Zang
T. Takemitsu (1930 - 1996)
–
Les yeux clos II voor piano solo
S. Satoh (1947)
–
Birds In Warped TimeII voor viool & pianoforte
T. Takemitsu (1930 - 1996)
–
Orion voor cello en piano
K. Takahashi (1986)
–
Shikkun voor piano vierhandig
K. Komatsu (1901 - 1962)
–
Neuf Tankas voor piano
T. Hori
–
Triadic, Finale voor vierhandige piano en cello
