VIDEODROOM is de jaarlijkse dream date tussen Film Fest Gent en Kunstencentrum VIERNULVIER. Van 10 tot en met 19 oktober brengen ze een eigenwijze mengelmoes van eclectische muziek en dito cultfilms. In MIRY Concertzaal vertaalt dat zich naar een vers gecomponeerde soundtrack van Félicia Atkinson bij ‘Les Yeux Sans Visage’.
De film draait om een briljante, obsessieve chirurg die vrouwen ontvoert en hun huid verwijdert om deze te transplanteren op het misvormde gezicht van zijn dochter. Regisseur Georges Franju balanceert in de film behendig tussen fantasie en realisme, klinische afstandelijkheid en intense emotie, schoonheid en pijn. Dit alles wordt overheerst door de beklemmende, spookachtige ogen van Edith Scob.
Over Félicia Atkinson
Voor Félicia Atkinson leven menselijke stemmen in een ecologie naast en binnen vele andere dingen die niet spreken, in de conventionele zin van het woord: landschappen, beelden, boeken, herinneringen, ideeën. De Franse elektro-akoestische componiste en beeldend kunstenares maakt muziek die deze andere mogelijke stemmen bezielt en in gesprek brengt met haar eigen stem, waarbij ze veldopnames, midi-instrumentatie en fragmenten van essayistische taal in zowel het Frans als het Engels samenvoegt.
Haar eigen stem, die altijd verschuift om ruimte te maken, kan vanuit de hoek fluisteren of de toon van een ander personage overnemen. Atkinson gebruikt het componeren als een manier om haar fantasierijke en creatieve leven te verwerken, waarbij ze zich vaak bezighoudt met het werk van beeldend kunstenaars, filmmakers en romanschrijvers. Haar gelaagde composities vertellen verhalen die tijd en plaats afwisselend uitrekken en opvouwen, verhalen waarin zij de verteller is maar niet de hoofdpersoon.
VIDEODROOM is the annual dream date between Film Fest Ghent and Kunstencentrum VIERNULVIER. From 10 to 19 October, they bring a quirky mishmash of eclectic music and ditto cult films. In MIRY Concert Hall, that translates to a freshly composed soundtrack by Félicia Atkinson to ‘Les Yeux Sans Visage’.
The film revolves around a brilliant, obsessive surgeon who kidnaps women and removes their skin to transplant it onto his daughter’s deformed face. In the film, director Georges Franju deftly balances between fantasy and realism, clinical detachment and intense emotion, beauty and pain. All this is dominated by the haunting, haunting eyes of Edith Scob.
About Félicia Atkinson
For Félicia Atkinson, human voices live in an ecology alongside and within many other things that do not speak, in the conventional sense of the word: landscapes, images, books, memories, ideas. The French electro-acoustic composer and visual artist makes music that animates these other possible voices and brings them into conversation with her own, merging field recordings, midi instrumentation and fragments of essayistic language in both French and English.
Her own voice, always shifting to make space, can whisper from the corner or take on the tone of another character. Atkinson uses composing as a way to process her imaginative and creative life, often engaging with the work of visual artists, filmmakers and novelists. Her layered compositions tell stories that alternately stretch and fold time and place, stories in which she is the narrator but not the protagonist.
