Voor mijn eindrecital heb ik ervoor gekozen om een caleidoscoop aan mogelijkheden voor de fagot te brengen, waarbij we ook meteen een reis door de wereld zullen maken. De reis begint met het klassieke fagotconcerto(1774) van W.A. Mozart (1756-1791), begeleid door Guy Penson op piano. Dit klassieke werk plaats ik meteen tegenover Song for a distant friend (2005) van de Estse componist Tonu Korvits (1969-). Het is een modern solowerk waarbij continu gebruik wordt gemaakt van holle klanken, glissandi en multiphonics.

Om de emoties van de luisteraar opnieuw en sterker aan te spreken, trek ik naar Brazilië met Ciranda das Sete Notas (1933) van Heitor Villa-Lobos (1887-1959). Dit is een bijzonder kleurrijk werk dat de typische Zuid-Amerikaanse klanken laat horen. Bij dit werk word ik begeleid door de vijf strijkers van het kamermuziekensemble Dimlicht: Jeroen Vernimmen en Wolfram Van Mechelen (viool), Rhea Vanhellemont (altviool), Helena Faes (cello), Juno Kerstens (contrabas).

Dit strijkkwintet volgt mij ook op mijn reis naar Zweden. In Zweden maken we kennis met Lars-Erik Larsson (1908-1986) en zijn Concertino Op.45 nr. 4 (1955-1956) voor fagot en strijkorkest. Dit werk is heel toegankelijk voor de luisteraar want het spreekt in zijn eenvoud de romantische zielen aan. Om af te sluiten dansen we nog even een Argentijnse Tango. Hiervoor ben ik ten rade gegaan bij dé tangocomponist bij uitstek, Astor Piazzolla (1921-1992). L’Histoire du Tango (1986) werd oorspronkelijk gecomponeerd voor fluit en gitaar, maar wordt tegenwoordig in verschillende instrumentcombinaties gebracht. Ik heb daarom besloten één deel, namelijk Café 1930, te spelen met gitaar. Flore Vankeirsbilck zal samen met mij deze langzame, passievolle tango spelen.