Bij Will to Wander hoort u één werk twee keer: eerst zoals het geschreven staat, vervolgens in een nieuw jasje. Het centrale stuk vanavond is Steve Reichs Piano Phase. Het is een constante verschuiving van gelijkaardig materiaal, verdeeld over twee piano’s die elkaar zo telkens lijken tegen te spreken, bij te vallen, aan te vullen. Een kolfje naar de hand van pianoduo Simplexity, dat wil begrijpen hoe eenvoud en complexiteit zich tot elkaar verhouden. Na de originele uitvoering gaat … ermee aan de slag.
In het verlengde van Piano Phase ligt John Adams’ Hallelujah Junction, waarin opnieuw schijnbaar eenvoudig materiaal zo over de twee piano’s wordt verdeeld, dat het een ‘akoestische versie van een digitale delay’ oplevert. Het klinkt zoals een vlucht spreeuwen eruitziet: als een wolk die steeds van gedachten verandert.
At Will to Wander, you will hear each piece twice: first as it was written, then in a new guise. The central piece this evening is Steve Reich’s Piano Phase. It is a constant shifting of similar material, divided between two pianos that seem to contradict, support, and complement each other. This is right up the alley of piano duo Simplexity, who want to understand how simplicity and complexity relate to each other. After the original performance, they will get to work on it.
In the same vein as Piano Phase is John Adams’ Hallelujah Junction, in which seemingly simple material is again divided between the two pianos in such a way that it produces an ‘acoustic version of a digital delay’. It sounds like a flight of starlings looks: like a cloud that keeps changing its mind.
Pianoduo Simplexity
Lukas Huisman piano
Ivo Delaere piano
ㅤ
Merel Vercammen viool, loopstation
Steve Reich (° 1936)
–
Piano Phase
J. Adams (°1947)
–
Hallelujah Junction
