Bij het woord ‘Maat’ denkt de meerwaardezoeker misschien in eerste instantie aan de Oud-Egyptische godin van de kosmische orde. Voor de Portugese jonkies van het MAAT Saxophone Quartet beschrijft het simpelweg hun onderlinge verhouding. De vier ‘maatjes’ (no cap) maken, enigszins verbazingwekkend, deel uit van het Nederlandse Strijkkwartet Academie, waar ze de laatste tijd aan een programma schaafden dat laveert tussen hedendaagse en folkloristische geluiden. Fado-arrangementen van iconen als Armandinho en Carlos Paredes wisselen af met recente partituren, van het theatraal surrealisme van Nunu Lobo tot de heldere stijl van Arnold Marinissen.
On hearing the word ‘Maat’ the average concert goer may first think of the Ancient Egyptian goddess of cosmic order. For the Portuguese youngsters of the MAAT Saxophone Quartet, it simply describes their relationship with one another. The four ‘maatjes’ (Dutch for buddies) are, somewhat surprisingly, part of the Dutch String Quartet Academy, where they have recently been working on a program that navigates between contemporary and folk sounds. Fado arrangements by icons like Armandinho and Carlos Paredes alternate with recent scores, from the theatrical surrealism of Nunu Lobo to the bright style of Arnold Marinissen.
MAAT Saxophone Quartet ensemble
A.E. Oliva (1948)
–
Tributo a Carlos Paredes
N. Lobo
–
Pantomima
C. Paredes (1925–2004)
–
Verdes Anos
A. Marinissen (1966)
–
Hungry, Thirsty
H. Correia
–
Swingando Suadade
Armandinho (1953)
–
Meditando
