De gamba kende zijn hoogdagen in de 16de en 18de eeuw. In grote delen van Europa bloeide het repertoire en kreeg het instrument dankzij zijn vocale kwaliteiten faam als de ultieme verklanker van de menselijke expressie. Het felst was de ontwikkeling in Frankrijk, van Lodewijk XIII tot aan de Revolutie. Gambist François Joubert-Caillet bloemleest daarom vijf generaties componisten, waaronder zulke namen als Sainte-Colombe, Marais en Forqueray. Zijn fascinatie gaat uit naar de wijze waarop de muzikale esthetiek samen met het intellectuele klimaat een metamorfose ondergaat. Noem het een verklanking van de ontluikende Verlichting, of in de woorden van Joubert-Caillet zelf: ‘De zang van de dageraad’.
The viola da gamba had its heyday in the 16th and 18th centuries. The repertoire flourished across large parts of Europe, and thanks to its vocal qualities, the instrument gained fame as the ultimate interpreter of human expression. The development was at its fiercest in France, from Louis XIII to the Revolution. Gambist François Joubert-Caillet consequently anthologizes five generations of composers, including such renowned names as Sainte-Colombe, Marais and Forqueray. His fascination lies in the way musical aesthetics undergoes a metamorphosis along with the intellectual climate. Call it a representation of the burgeoning Enlightenment, or in Joubert-Caillet’s own words, ‘the singing of the dawn’.
François Joubert-Caillet gamba
