Het werk van Iannis Xenakis staat bekend om zijn ruwe expressiviteit, vaak met verwijzingen naar oude muziekvormen. Het openbaart verder een verbazingwekkende paradox tussen spontaniteit en beredeneerdheid. Xenakis, ingenieur van opleiding, was al heel vroeg geïnteresseerd in de gemeenschappelijke gebieden tussen wiskunde, muziek en architectuur. De werken die het naar deze eeuw genoemde Ensemble 21 presenteert, getuigen van deze artistieke ambivalentie. Ze vergen een onberispelijke virtuositeit maar lijken niettemin terug te gaan naar een eeuwenoude traditie en evoceren de archaïsche culturen van Centraal- en West-Afrika (Okho, Kottos) en het Verre Oosten (Psappha). Xenakis overleed in 2001 en zou dit jaar 100 geworden zijn. Alsnog een gelukkige verjaardag, Iannis.
The work of Iannis Xenakis is known for its raw expressiveness, often with references to old musical forms. It moreover reveals an amazing paradox between spontaneity and calcuated reasoning. Xenakis, an engineer by training, was interested very early on in the commonalities between mathematics, music and architecture. The works presented by Ensemble 21, all named after this century, bear witness to this artistic ambivalence. They require impeccable virtuosity, yet nevertheless seem to go back to an ancient tradition and evoke the archaic cultures of Central and West Africa (‘Okho, Kottos’) and the Far East (‘Psappha’). Xenakis died in 2001 and would have turned 100 this year. Happy birthday, Iannis.
Alain Pire trombone
Simon Lequy trombone
Merryl Havard cello
Willem Meuwissen hoorn
Diechje Minne hoorn
Simon Florin percussie
Max Charue percussie
Kaja Farszky percussie
Marc Collet dirigent
Alvin Lucier
–
Silver Streetcar For The Orchestra
I. Xenakis (1922-2001)
–
Psappha
–
Kottos
–
Okho
Bart Delvaux (student compositie KASK & Conservatorium)
–
creatie
